Geplaatst op 1 reactie

Polyamorie: ik had er eerlijk gezegd nooit van gehoord

dreamstime_xs_8363431Renate Dorrestein zei ooit: ‘Elke dag als ik ga schrijven ben ik weer benieuwd wat er gaat gebeuren in mijn boek.’ Karakters gaan hun eigen leven leiden, er gebeurt iets en voor je het weet wordt het steeds belangrijker. Ik had dat met polyamorie.

Eerlijk gezegd kende ik, tijdens het schrijven van De overgave van Floor, deel 1 van de Floor trilogie, het hele begrip nog niet: polyamorie. Ik kwam het ‘opeens’ tegen in mijn tl, werd getriggerd door een tweet van @virostra die meedeelde dat hij die avond tijd (en bed) ging delen met zijn vriendin terwijl zijn vrouw hetzelfde ging doen met haar vriend. En dat ze het daarna ook weer samen heel fijn gingen hebben. Zo heb ik het in elk geval onthouden.

Ik heb gegoogled wat het was en een beetje heen en weer getwitterd met Virostra die bereid was mij (tekstueel) in te wijden in de ins en outs. ‘Is polyamorie dan niet gewoon een alibi om vreemd te kunnen gaan’, vroeg ik. Dat zag ik verkeerd. Vreemdgaan doe je stiekem, polyamorie is een afspraak, een levenswijze. Volgens die levenswijze kun je niet alleen van meer mensen tegelijk houden (dat doen trouwens de meeste mensen wel) maar er ook intiem mee zijn. Het hield me bezig. Ik kon er wel wat mee, niet direct in het dagelijks leven (hoewel…) als wel bij het schrijven van deel 2, Het spel van Floor: ik zag het als een fascinerend zijlijntje. Dus liet ik Floor een nieuwe Dom ontmoeten en die bleek ook nog eens polyamoreus. (Dat is zo handig als je een boek schrijft: als jij het wilt kan het!) Hij, Jon, vertelt het haar tijdens een diner in een Italiaans restaurant. Ik gebruik een deel van de tweetwisseling met Virostra voor de dialoog.

‘Een nog groter verschil is dat ik een jarenlange relatie had met beide vrouwen tegelijk’, zegt Jon

‘Ja, en dat noemen andere mensen weer gewoon vreemdgaan.’ Wat mij betreft mocht hij de dingen ook gewoon bij hun naam noemen.

‘Ik had een polyamoreuze relatie, een liefdesrelatie met beide vrouwen. Ze wisten dat ik van hen allebei hield en waren daar eerder trots op dan dat ze er moeite mee hadden. Het was verre van vreemdgaan.’

‘Poly-nog-wat… Dat klinkt als iets in een ziekenhuis, maar ik begrijp dat het dat niet is.’

‘Polyamorie betekent dat iemand met meer mensen een liefdesrelatie kan hebben. Dat je van meer mensen kunt houden, begrijpen veel mensen wel. Als je er ook een relatie van maakt, met instemming van de andere partij, dan noemen we dat polyamorie.’

‘Dus als jij een relatie begint met iemand, laten we voor de gekkigheid eens zeggen met mij, dan kan ik er donder op zeggen dat je daarna ook nog een relatie begint met iemand anders. Simpelweg omdat je polyamoreus bent.’ Ik sprak het woord nu verrassend gemakkelijk uit.

‘Nee, dat is niet zo. Ik geloof wel in polyamorie, maar ik zou alleen een andere relatie beginnen met instemming van jou. Anders is het vreemdgaan. En ik ga niet vreemd. Maar ik stel voor je er een andere keer verder over te vertellen.’

Verderop in het boek komt het vaker voor en uiteindelijk is het zelfs cruciaal voor het plot, als Jon Floor aanmoedigt om nog te ontdekken wat ze voor haar ‘oude’ liefde Rick voelt. Zo kan dat gaan in boeken: soms weet je ook als schrijver niet precies waar je eindigt. In deel 3, De extase van Floor, gaat het uiteindelijk zelfs net zoveel over polyamorie als over BDSM en ontstaat er een ‘conflict’ tussen de twee.

In mijn echte leven vinden mensen het trouwens ook wel een boeiend fenomeen. Het gaat zelfs zover dat een goede vriendin, wier partner jarenlang een relatie had zonder dat zij het wist (dat is dus behoorlijk vreemdgaan), zei: ‘Misschien was dat toen voor ons ook wel wat geweest. Als hij het maar verteld had.’ Vriendin en partner zijn nu al weer jaren heel gelukkig, de relatie heeft zelfs geen smetje achtergelaten, wel worden er af en toe grapjes over gemaakt, door henzelf en door vrienden. Het zette me weer extra aan het denken over polyamorie.

Als je polyamoreus bent, hoef je niet vreemd te gaan. Klopt dat @virostra?

Renee van Amstel

Update: Lees het antwoord van @virostra hier: Antwoord van Virostra


Renee van Amstel is ook te volgen op twitter @ReneevanAmstel. Haar boeken zijn verkrijgbaar bij zowel de reguliere als online boekhandel. Alle boeken zijn beschikbaar als paperback en E-book. Zie ook: bol.com
Of bezoek haar website: http://reneevanamstel.nl/

Geplaatst op 2 reacties

Bij een erotische roman wil iedereen maar weten hoe autobiografisch het is

omslag De overgave van Floor‘Nee mam, ik heb die man niet in het echt vermoord.’ Dat hoef je nou nooit te zeggen als je een thriller hebt geschreven waarin de ‘ik’ iemand op nare wijze om het leven heeft gebracht, met gif of gewoon door ‘s nachts een mes in zijn hart te steken en dat flink rond te draaien. Maar bij een erotische roman, waarin, logischerwijs, wel wat seks voorkomt -anders zou het ook geen erotische roman heten- ligt dat heel anders. En dan ook nog een beetje SM (en soms een beetje meer), en een smakelijke vertelling van parenclub bezoek – nou, plak dan maar op je voorhoofd: het is heus niet autobiografisch. (Of in elk geval niet helemaal, misschien hier en daar een beetje, het mag geen naam hebben, hoewel….)

Ik vond het een feestje om De overgave van Floor te schrijven – op die paar weken schrijfdip na dan. Deed met tomeloos enthousiasme deskresearch door een account te nemen op de zeer leerzame website BDSMZaken, waarin Dom’s en subjes met elkaar contact zoeken of gewoon ervaringen delen. Dat (b)lijken veelal hele gewone mensen te zijn.
Alleen: ‘Ik geniet van pijn, niet als straf maar uit liefde.’ Ik citeer mijn boek, waarin wordt geciteerd van de website. Nog een? ‘Het is heerlijk om mijn geilheid mijn verstand te voelen overheersen en mezelf toe te staan een slet te zijn.’ Volgens haar profiel een universitair geschoolde dame. Ik geloofde haar, gezien de rest van de profieltekst en het is natuurlijk ook lekker, om af en toe een sletje te zijn.

Ook bezocht ik een avond een sm club voor stellen die daar wel eens wat meer van wilden weten (al dan niet betrouwbare wetenschappers noemen dat field research). Bij het rollenspel speelde een hele leuke (jonge)dame op verzoek een hondje. Rondkruipend legde ze haar hoofd ook op mijn been en ik aaide ik haar over de haren – inderdaad, als bij een hondje. Het was niet eens gek – want niemand vond het daar gek.

Zo kwam Floor tot stand, een mengeling van fantasie, ‘onderzoek’, eigen ervaring en ondersteuning van een ervaren en overtuigde sub.

Ik vind Floor een leuk mens: een goede vriendin, slim, ik moest regelmatig om haar lachen. Denk dat de lezer dat ook wel zal vinden. Ik vond het heerlijk om zinnen te schrijven als: ‘Ik ga je pijn doen, fluisterde ze zachtjes in mijn oor. Dat moet, ik hoop dat je ervan geniet.’

Nu maar hopen dat de lezer er ook van geniet, van mijn zinnen en de -soms best heftige (al laat iemand me net weten dat het best meevalt) – belevenissen van Floor.

Renee van Amstel


Renee van Amstel is ook te volgen op twitter @ReneevanAmstel. Haar boeken zijn verkrijgbaar bij zowel de reguliere als online boekhandel. Alle boeken zijn beschikbaar als paperback en E-book. Zie ook: bol.com
Of bezoek haar website: http://reneevanamstel.nl/