LongCovid is een aandoening die een aanzienlijke impact kan hebben op het leven van mensen, waaronder een aanzienlijk aantal vrouwen. Recent onderzoek van het Amsterdam UMC en de Vrije Universiteit heeft aangetoond dat LongCovid een lichamelijke oorzaak heeft. Door spierweefsel van mensen met en zonder LongCovid te bestuderen, ontdekten de onderzoekers dat bij mensen met LongCovid de schade in het spierweefsel groter is na fysieke inspanning, en dat hun mitochondriën, de energiecentrales in de cellen, veel minder goed functioneren. Dit verklaart mogelijk waarom mensen met LongCovid zich zo moe voelen en waarom een langdurige verergering van klachten optreedt na fysieke inspanning, een fenomeen dat bekend staat als post-exertionele malaise (PEM).

Onderzoek en Maatschappelijke gevolgen

Uit het onderzoek blijkt verder dat bij LongCovid-patiënten een langdurige verergering van klachten optreedt, mogelijk doordat de mitochondriën minder goed functioneren en schadelijke eiwitten zich ophopen in de cellen. Deze bevindingen werpen nieuw licht op de aard van LongCovid en benadrukken het belang van gedoseerde inspanning bij de behandeling ervan. Het is nu duidelijk dat intensieve hersteltherapie bij fysiotherapeuten, zoals dat eerder gangbaar was, averechts kan werken en niet langer de norm zou moeten zijn voor de behandeling van LongCovid-patiënten.

Patiënten- en belangenorganisaties reageren opgetogen op het onderzoek naar LongCovid. “Het is niet alleen medisch belangrijk maar ook maatschappelijk”, zegt Diewke de Haen, directeur van PostCovidNL. “Er wordt nog te vaak tegen mensen met LongCovid gezegd: ‘Het zit tussen je oren.’ Helaas horen wij van patiënten terug dat hun omgeving, soms zelfs hun huisarts, nog denkt dat het een burn-out is. Wij hopen dat dit onderzoek bijdraagt aan de publieke bewustwording dat dit een lichamelijke ziekte is waar mensen zelf niets aan kunnen doen.”

Genderongelijkheid in LongCovid

Uit gegevens van C-support, een organisatie die mensen met langdurige coronaklachten ondersteunt, blijkt dat meer dan 50% van de aanmeldingen tussen de 40-60 jaar oud is, waarbij 73.6% vrouw is. Deze cijfers wijzen op een duidelijke genderongelijkheid in het voorkomen van LongCovid.

Het RIVM meldt dat ruim 3% van de volwassenen van 26 jaar en ouder Post Covid hebben, waarbij 39% al 1 tot 2 jaar last heeft en 32% zelfs 2 tot 3 jaar. Bij jongeren tussen de 12 en 25 jaar is dat ongeveer 5%, met 30% die al 1 tot 2 jaar last heeft en 9% zelfs 2 tot 3 jaar. Desondanks heeft veel minder dan de helft van de mensen een diagnose gekregen van de huisarts.

Medische Informatie en Onderzoek

Volgens het Canadese bureau voor statistiek, in juni 2023, heeft onderzoek onder miljoenen Canadezen vastgesteld dat de kans op LongCovid niet afneemt bij herbesmetting, maar cumulatief werkt: elke besmetting geeft weer ca. 13% kans op LongCovid, zodat na 3 besmettingen zo’n 40% langdurige symptomen houdt.

In een artikel van WHN van 15 maart 2024 komt men tot de conclusie dat 10-30% van de Covid19-besmettingen leidt tot symptomatische LongCovid, maar dat zelfs 50-70% orgaanschade oploopt die in eerste instantie onopgemerkt blijft. Iedereen loopt het risico op LongCovid na een SARS-CoV-2-infectie, het gaat om minimaal 10% van de infecties waarvan 25% ernstig invalide is.

AlleBurgers heeft ook bijgedragen aan de rapportage van LongCovid en de impact ervan op de samenleving.