Bries is dé luchtdruk vibrator van ‘lief voor mij’ en bezorgt je sensationele orgasmes! Bestel nu met 10% korting, met kortingscode “2020zomerbries”.

Bij het organiseren van een feestje naar De Boer te worden gestuurd voor een armlading komkommers is een ding. Bij het afrekenen aan de kassa daarmee ontdekt te worden door een leuke vent is iets anders. Nee, hem viel niets te verwijten.

Hij hield zich keurig

Ik zag hem kijken, maar hij hield zich keurig. Ik was het helemaal zelf die schunnige verbanden legde, hem verontschuldigend begon toe te lachen en daarbij nog rood aanliep ook. Hij keek me vertederend aan, als om duidelijk te maken dat … ja, wat eigenlijk? Toch niet dat het de normaalste zaak van de wereld was daar met een dozijn komkommers te moeten staan? Onzeker of hij “de grap” wel begrepen had en mij dus alleen maar op een schunnige gedachte had betrapt, maakte ik een fatale blunder. Met mijn vuurrood aangelopen hoofd wenkte ik met een pijnlijke glimlach naar de komkommers…
Het was een beschaafd uitziende man, veel ouder dan ik dus waarschijnlijk getrouwd. Op een of andere manier rekende ik erop dat hij neutraal zou blijven. Mis.

Nooit eerder had ik iemand zo discreet en lollig naar lucht zien happen

Nu was het mij beurt om hem vertederend aan te kijken. Ik incasseerde het wisselgeld, omsloot de weelderige komkommers in mijn armen en had waarschijnlijk liefst zo snel mogelijk gemaakt dat ik gierend van het lachen weg was gerend, als ik zijn blik niet op mijn lichaam had gevoeld.

Mijn benen mogen er best zijn

Ik had die dag een kort blauw jurkje aangetrokken, met plooien die heerlijk luchtig langs mijn slanke dijen afhingen. Weinig vlees maar nog net geen graad. Kortom: mijn benen mogen er best zijn. Ze zijn lang en welgevormd, gebruind als dat donkere elastiek van de postbode. Soms zie je mensen tweemaal kijken als om er zeker van te zijn dat ik niet stiekem verleidelijke bruine nylons heb aangetrokken, want hogerop ben ik haast doorzichtig licht. Donkere lokken, dat wel. Het liefst ga ik met blote benen. Pure natuur, zodat de wind tegen mijn huid kan glijden. Tegen het zachte vlees onder mijn wapperende rokje. Smoren in strakke nylons is niets voor mij, maar dat terzijde.

Het was niet erg om bekeken te worden

Het komt er op neer dat ik het helemaal niet erg vond dat hij mij bekeek. Ik beschouw mijzelf beslist niet als een uitdagend type, maar op de een of andere manier luchtte het mij zelfs enorm op dat ik niet de enige bleek te zijn met schunnige gedachten over komkommers. Ik denk dat het te maken had met de passiviteit die ons vrouwen nu eenmaal met de paplepel wordt ingegoten en wij ons eerst overal in bevestigd willen zien. Maar al te graag laten wij ons in een passieve positie manoeuvreren, met altijd een misleidend excuus tijdig op onze lippen bestorven. Als dit laf lijkt, vind ik het vreemd daar nooit spijt van gekregen te hebben. En als de tijd daar is om hier doorheen te laten prikken, dan blijkt toch weer dat ik daar heel bereidwillig in kan zijn!

Ik voelde me net een loops stokstaartje …

Ik kon er niets aan doen dat ik stopte. Bijna hilarisch draaide ik mezelf half om. Bij zijn onderzoekende blik hadden mijn bruine benen zich monumentaal aan de grond genageld en ik werd mij ervan bewust dat mijn kontje stokstijf overeind was komen te staan, nog steeds vol naar achteren gericht en in alle weelde onder het rokje uitgestald. Ik voelde me net een loops stokstaartje, maar ik denk niet dat hij mij obsceen zou hebben gevonden als hij het geweten had. Voordat ik hem recht in de ogen durfde te kijken, had ik mij ervan moeten vergewissen dat iets dergelijks ook met hem aan de hand was. Graag was ik nog een pasje achteruit gelopen…

Zal ik een handje helpen?

“Zal ik een handje helpen?”, vroeg de man behulpzaam.
Ik nam hem vriendelijk op, daarbij angstvallig vermijdend al te gretig over te komen. Het leek mij het veiligst hem gewoon toe te lachen. Misschien dat hij me verlegen zou vinden, maar alles beter dan op dat ene kwetsbare moment te antwoorden met een platte ontknoping. Daar kwam hij trouwens zelf al mee.
“Dat wordt wel een gepuzzel met zoveel komkommers, denk ik zo.”

Natuurlijk was ik vanaf dat moment helemaal verkocht

Ik werd echt gierend nerveus, maar gelukkig hielp hij me inderdaad met dragen. Toen ik wat bedaard was, liet ik stiekem mijn rokje tegen zijn benen aan wapperen. Ook kwam het bij mij op om steels zijn armen aan te raken onder het praten. Voor ik het wist drukte hij mij tegen zijn schouder aan. Ik maakte mij los en hapte naar adem. De schat verontschuldigde zich nog. Ik antwoordde dat er niets aan de hand was. Zo onnozel mogelijk zei ik daarna:
“Is het veilig dat ik mijn fiets hier alleen achterlaat als ik met je mee ga?”

Ik voelde mij zo speels als een jonge kat

Hoe zou hij het opvatten dat ik zo impliciet en direct tegelijk met hem was? Zo sletterig had ik mij nog nooit gedragen! Maar ik genoot ervan en hij reageerde heerlijk ontspannen. Het maakte mij echt helemaal niets meer uit. Ik besloot er verder maar geen doekjes omheen te winden. Tenslotte werden mijn benen daarboven onderhand kletsnat en er moest snel iets gebeuren wilde ik niet helemaal gek worden. Kortom, als hij geen beslissing zou hebben gemaakt dan weet ik zeker dat ik hem van me af zou hebben geschopt om dan maar een eenzaam plekje op te zoeken waar ik mezelf heerlijk kon vingeren. Het bleek niet nodig. Twee handen daalden af naar de rondingen van mijn getergde kontje en ik kreeg plotseling alle gelegenheid mij naar voren te drukken, vol tegen zijn strak gespannen broek aan. Niemand zag hoe ik mij weldadig en spontaan tegen de zijne begon te wrijven, maar ik liet hem snel weten dat dit absoluut niet genoeg zou zijn.

Doe het!

“Doe het!”, fluisterde ik met floerse ogen. “Nu!” Uiteindelijk bracht hij mij naar een hotelletje langs de weg. Hij heette Ronald en inderdaad was hij getrouwd. Desondanks liet ik mij heerlijk verwennen. Ook de komkommers waren van de partij en daar moet ik nog steeds onbedaarlijk om lachen. Ik heb me die dag helemaal laten gaan, ongeremd kreunend en steunend als een vliegende heks op een bezemsteel! Echt, ik denk dat niemand mij herkend zou hebben, zelfs Ronald niet van daarvoor bij de kassa. Van alle kanten liet ik mij rijgen door zijn warme geslacht en soms wel met twee komkommers tegelijk. Niet dat het zo altijd even goed werkte en achteraf zouden augurken beter zijn geweest.

Voordat ik klaar kwam had ik alleen nog maar oog voor zijn heerlijke geslacht

Maar lang niet zo opwindend! Bovendien, vlak voordat ik klaar kwam had ik alleen nog maar oog voor zijn heerlijke geslacht. Die wilde ik zo diep mogelijk in mijn keel voelen en ik zoog er steeds harder aan. Mijn elastiek bruine benen hield ik natuurlijk zo wijd mogelijk opengesperd en ik voelde hoe Ronald begreep dat alleen de allergrootste komkommer mijn lust ook daar zou kunnen bevredigen. Mijn schaamlippen moesten hebben uitgepuild en de komkommer glibberde moeiteloos tot in een steeds diepere stand, totdat wij allebei tegelijk schokkend in elkaars gezicht tot uitbarsting kwamen. Oh! Wat hield ik van die heerlijke pik! Wat hield hij van mijn heerlijke, onverzadigbare kutje!

Doodop liet hij zich achterover op het bed vallen

Ik had nog wel meer gewild, maar ook sabbelen hielp niets meer. Pas toen ik hem kietelde met de allerlaatste komkommer gebeurde er iets, maar wat precies dat ga ik hier niet herhalen. Toen het tijd was om afscheid te nemen huilde hij als een klein kind. Ik vertelde hem dat ik geen relatie met getrouwde mannen wil en dat hij het al helemaal niet hoefde te proberen voor mij te gaan scheiden. Toch viel die beslissing niet mee, na ontdekt te hebben hoe heerlijk het is om soms zo bloedgeil te kunnen zijn.

Een komkommer als aandenken

Voor de zekerheid heb ik hem toch maar mijn telefoonnummer gegeven. Tenslotte ben ik de slechtste niet en bestaat er een kans dat hij zich aan de afspraken houdt. Anders heeft hij in ieder geval nog een komkommer als aandenken.

Roekoe

Hoe ziet jouw avontuur eruit?

Heb je genoten van het avontuur van Roekoe? Misschien heb jij een idee hoe het vervolg eruit zal zien of wat er met de laatste komkommer gebeurde? Of heb je zelf iets spannends mee gemaakt? Stuur je zelfgeschreven verhaal naar info@webvrouw.nl voor publicatie op deze website. Elk gepubliceerd verhaal belonen wij met een kortingsbon t.w.v. 25 euro te besteden in onze webshop.